2013 gestart in Conakry!!!
Blijf op de hoogte en volg Irene
01 Januari 2013 | Guinea, Conakry
Allereerst voor iedereen: de beste wensen!!!
De afgelopen 2 weken was het ziekenhuis ´dicht´, d.w.z. dat er geen operaties zijn. We hoeven allemaal iets minder te werken. En met wat geschuif hebben Anneke en ik 5 dagen vrij kunnen regelen, waardoor we wat verder op reis konden. We zijn naar Freetown (Sierra Leone) gegaan. We moesten hiervoor eerst een visum regelen en toen we vertrokken moesten we op het schip artikelen ondertekenen waarin we zeiden niet meer onder de verantwoordelijkheid van de kapitein te staan …hmm.
Hieronder even een kort verslag van onze trip naar Freetown.
Woensdag ochtend vroeg vertrokken we vanaf het schip met hulp van een dayworker naar een plek in de stad waar op zouden worden gewacht door een andere dayworker (pastor Augustine) die ons naar Freetown zou rijden. We reisden samen met Papany, hij komt uit Sierra Leone en werkt ook op het schip. Deze reis duurde in totaal 9u, inclusief ongeveer 2 uur bij de grens wachten. Het voelde helemaal niet zolang, maar dat komt waarschijnlijk doordat we veel te zien hadden. Aangekomen in Freetown, hebben we ons in het guesthouse geïnstalleerd welke de pastor had aanbevolen. En om 6u zijn we met Papany op zoek gegaan naar een restaurantje. Dit bleek best lastig te zijn, omdat we op tweede kerstdag aankwamen. Uiteindelijk in een soort cafetaria gestrand en rijst met vis gegeten.
Donderdag zijn we de stad in gegaan, met als gids Akbar (hij werkt ook op het schip en komt uit Freetown). We hebben o.a. de haven gezien, waar Mercy Ships vorig jaar heeft gelegen, sloppenwijken, de grote katoen boom. Deze boom staat voor de vrijheid die slaven kregen toen ze weer terugkwamen in Freetown. Museum tuin met daarin gedenktekeningen m.b.t. de oorlog. Als afsluiter van de dag gingen we naar een strand, dichtbij de stad (Aberdeen). Dit was erg mooi, maar tegelijkertijd gaf het ook meerdere trieste momenten. We zagen namelijk in de verte een hele groep mensen een net uit het water trekken. We dachten dat het vissers waren, maar toen we dichterbij kwamen bleek dat ze een jongen van ongeveer 14 uit het water sleepten, die was verdronken. Een stukje verderop was een meisje van ongeveer 13 aan het huilen, omdat ze een hele schaal met pindanoten in het zand had laten vallen. Voor haar een dag inkomen, ze vertelde ook dat haar moeder erg boos zou worden als ze het hoorde. Toen we dit zagen dacht ik echt, het is een mooi strand, maar het is afrika en het verschil met europa is groot. In Europa verdrinken er ook mensen, maar zijn er wel veel meer voorzorgsmaatregelen die het moeten voorkomen…
In de stad hebben we foofoo gegeten, een lokaal gerecht, zijn we nog naar een kunstmarkt geweest en hebben we ook echte vissers aan het werk gezien op het strand.
Vrijdag was een stranddag. Voordat we het mooiste strand net buiten Freetown (Bureh beach) bereikten, moesten we eerst een medewerker van ons guesthouse afwimpelen om mee naar het strand te gaan ;-) en hebben we 4 taxiritjes gehad van in totaal ongeveer 2 uur.
Het strand ging echt al onze verwachtingen te boven, echt een bounty eiland, waar we gewoon bijna alleen waren, geen rotsen, zacht zand en een heerlijk temperatuurtje en opnieuw een lekker vers visje met rijst ;-)
De weg terug van het strand hadden we een record aantal verschillende soorten vervoer, namelijk de motortaxi, benenwagen, boottochtje, taxi’s (o.a. een podapoda met 23 mensen erin). En 1 taxi overtrof echt alles, 11 mensen totaal (in 5 deurs auto), 2 mensen zaten op bestuurdersstoel, vlak voor een controle post stapte 1 van hen uit en een paar meter later stapte hij weer in, op de stoel bij de bestuurder ;-) Hoezo valt helemaal niet op….
Wat echt opviel in Freetown is dat alle mensen erg vriendelijk en behulpzaam zijn, je kan meestal goed met ze communiceren omdat ze engels spreken. Af en toe kon ik zelfs ook het Krio verstaan, dit is echt een grappige taal, het is een soort van afrikaans-engels, stamt uit de tijd van slavernij. Opvallend was ook dat iedereen in de taxi je de eerlijke prijs verteld, die elke burger betaald. In Freetown merk je wel dat er wat meer westerse invloeden zijn, het is een land met ongeveer de helft christenen en de helft is moslim. Dit is
Zaterdag zijn we een universiteit wezen bezichtigen, wat op 1 van de vele heuvels ligt. Het zag er erg oud uit, maar het werd wel echt gebruikt. Daarna zijn we naar een apenreservaat gegaan, waar we 2 uur te vroeg voor de rondleiding waren, dus hebben we eerst bij een mooi stuwmeer in de buurt gerelaxt. Het einde van deze dag hebben we afgesloten in een restaurant met onze 2 gidsen van het schip: Akbar en Papany.
Zondag: om 5:30 werden we weer door de pastor opgehaald om terug naar Conakry te gaan. Dit keer hebben we er 8u over gedaan. De wegen in Sierra Leone zijn duidelijk beter dan in Conakry. Sowieso leek het voor mij of Freetown iets meer ontwikkeld is dan Conakry, maar niet iedereen was het daarmee eens. Freetown is meer een stad stad en ook mooi gelegen in de heuvels aan zee.
Helaas aangekomen bij Conakry bleek het verkeer dramatisch te zijn, we hebben er ongeveer 2 uur over gedaan om bij het schip te komen vanaf het begin van de stad… enorm veel zondagsrijders ;-) Maar voor de rest was het echt een mooie en gezellige rit! We zijn veel controleposten gepasseerd en hebben een aantal jongens werk aan de weg zien doen. Zij wilden voor een gedicht gat in de weg geld proberen te vangen, spanden daarvoor een touw over de weg. Onze chauffeur wilde hier niet aan meewerken en reed met vol gas erop af, zodat de jongens het touw wel naar beneden moesten doen…onze chauffeur vond dat deze ontstond uit luiheid, want ze bleven gewoon op 1 plek.
Ziekenhuiswerk
De afgelopen ander halve maand heb ik op het werk hier nieuwe taken erbij gekregen. Ik werd namelijk vanaf november ook ingezet als charge nurse. Dit hield in dat ik meer organisatorische taken kreeg, zoals het toewijzen van patiënten aan verpleegkundigen, overleg met andere disciplines, up to date houden van de werkbriefjes, lopen van de visites met artsen en rapporteren hiervan. Verder ben je als charge nurse het aanspreek punt voor allerlei zaken. Ik vond het erg leuk om dit te doen, want het is ook veel ‘probleemoplossen’. Ik werd bijvoorbeeld soms door de bewakers bij de ingang
van het schip geld, met de vraag of een bezoeker binnen mocht komen. Dan moest ik dit gaan verifiëren. En patiënten die worden ontslagen en dan op het laatste moment vertellen dat ze wel erg ver weg wonen om naar huis te gaan. Vervolgens moest ik gaan uitzoeken of er echt geen andere mogelijkheid was om de patiënt naar huis te krijgen, in samenwerking natuurlijk met de verpleegkundige die voor de patiënt zorgt. Gelukkig werden deze diensten ook afgewisseld met diensten als een ‘gewoon’ verpleegkundige, want als charge nurse had je geen eigen toegewezen patiënten en dat zou ik wel erg gaan missen.
Deze taken heb ik erbij gedaan op de afdeling waar ik de afgelopen maanden stond, maar de komende anderhalve maand, sta ik op de afdeling waar max fax patiënten liggen. Hier zal ik alleen als verpleegkundige aan het werk gaan en niet als charge nurse, wat ik wel prima vind, want daar liggen toch de meer complexere mensen en heb ik nog niet genoeg kennis om collega’s te kunnen supervisoren.
Nog even uitleg over max fax patiënten, bij deze patiënten worden gezichtsoperaties gedaan, bijvoorbeeld vanwege een goedaardig gezwel of gespleten lip/gehemelte. Hier komen ook wat meer verpleegtechnische handelingen voor, zoals wondzorg, geven van sondevoeding, vernevelen en zorg dragen voor patiënten met drains.
Kerst en oud en nieuw op het schip waren erg anders dan thuis. Met kerst werd het hele schip versierd, dit zorgde er wel wat meer voor dat ik ernaar toe ging leven, maar toch bleef het raar dat er geen sneeuw viel.
Oud en nieuw heb ik gevierd met een aantal verpleegkundigen door uit eten te gaan. Toen we daarna op het schip aankwamen was het eigenlijk heel stil, veel mensen gingen toch van boord en mochten later thuis zijn dan de normale ‘curfew’ (dat betekend dat je voor half 11 binnen moet zijn). Ik was zelf ook nog erg moe van de reis van de vorige dag, dus ben heel ongezellig rond 1 uur al naar bed gegaan. Beetje anders dan verwacht was deze oud en nieuw. Wel was het ongelofelijk gezellig nog even voor twaalf op de afdeling waar de VVF patiënten (lady’s) liggen. Zij maakten even een goed feestje door lekker te dansen ;-)
Ik ben ontzettend blij dat ik 2012 hier in Conakry heb mogen afsluiten, met zoveel nieuwe ervaringen en mensen die ik heb leren kennen!!!
De afgelopen 2 weken was het ziekenhuis ´dicht´, d.w.z. dat er geen operaties zijn. We hoeven allemaal iets minder te werken. En met wat geschuif hebben Anneke en ik 5 dagen vrij kunnen regelen, waardoor we wat verder op reis konden. We zijn naar Freetown (Sierra Leone) gegaan. We moesten hiervoor eerst een visum regelen en toen we vertrokken moesten we op het schip artikelen ondertekenen waarin we zeiden niet meer onder de verantwoordelijkheid van de kapitein te staan …hmm.
Hieronder even een kort verslag van onze trip naar Freetown.
Woensdag ochtend vroeg vertrokken we vanaf het schip met hulp van een dayworker naar een plek in de stad waar op zouden worden gewacht door een andere dayworker (pastor Augustine) die ons naar Freetown zou rijden. We reisden samen met Papany, hij komt uit Sierra Leone en werkt ook op het schip. Deze reis duurde in totaal 9u, inclusief ongeveer 2 uur bij de grens wachten. Het voelde helemaal niet zolang, maar dat komt waarschijnlijk doordat we veel te zien hadden. Aangekomen in Freetown, hebben we ons in het guesthouse geïnstalleerd welke de pastor had aanbevolen. En om 6u zijn we met Papany op zoek gegaan naar een restaurantje. Dit bleek best lastig te zijn, omdat we op tweede kerstdag aankwamen. Uiteindelijk in een soort cafetaria gestrand en rijst met vis gegeten.
Donderdag zijn we de stad in gegaan, met als gids Akbar (hij werkt ook op het schip en komt uit Freetown). We hebben o.a. de haven gezien, waar Mercy Ships vorig jaar heeft gelegen, sloppenwijken, de grote katoen boom. Deze boom staat voor de vrijheid die slaven kregen toen ze weer terugkwamen in Freetown. Museum tuin met daarin gedenktekeningen m.b.t. de oorlog. Als afsluiter van de dag gingen we naar een strand, dichtbij de stad (Aberdeen). Dit was erg mooi, maar tegelijkertijd gaf het ook meerdere trieste momenten. We zagen namelijk in de verte een hele groep mensen een net uit het water trekken. We dachten dat het vissers waren, maar toen we dichterbij kwamen bleek dat ze een jongen van ongeveer 14 uit het water sleepten, die was verdronken. Een stukje verderop was een meisje van ongeveer 13 aan het huilen, omdat ze een hele schaal met pindanoten in het zand had laten vallen. Voor haar een dag inkomen, ze vertelde ook dat haar moeder erg boos zou worden als ze het hoorde. Toen we dit zagen dacht ik echt, het is een mooi strand, maar het is afrika en het verschil met europa is groot. In Europa verdrinken er ook mensen, maar zijn er wel veel meer voorzorgsmaatregelen die het moeten voorkomen…
In de stad hebben we foofoo gegeten, een lokaal gerecht, zijn we nog naar een kunstmarkt geweest en hebben we ook echte vissers aan het werk gezien op het strand.
Vrijdag was een stranddag. Voordat we het mooiste strand net buiten Freetown (Bureh beach) bereikten, moesten we eerst een medewerker van ons guesthouse afwimpelen om mee naar het strand te gaan ;-) en hebben we 4 taxiritjes gehad van in totaal ongeveer 2 uur.
Het strand ging echt al onze verwachtingen te boven, echt een bounty eiland, waar we gewoon bijna alleen waren, geen rotsen, zacht zand en een heerlijk temperatuurtje en opnieuw een lekker vers visje met rijst ;-)
De weg terug van het strand hadden we een record aantal verschillende soorten vervoer, namelijk de motortaxi, benenwagen, boottochtje, taxi’s (o.a. een podapoda met 23 mensen erin). En 1 taxi overtrof echt alles, 11 mensen totaal (in 5 deurs auto), 2 mensen zaten op bestuurdersstoel, vlak voor een controle post stapte 1 van hen uit en een paar meter later stapte hij weer in, op de stoel bij de bestuurder ;-) Hoezo valt helemaal niet op….
Wat echt opviel in Freetown is dat alle mensen erg vriendelijk en behulpzaam zijn, je kan meestal goed met ze communiceren omdat ze engels spreken. Af en toe kon ik zelfs ook het Krio verstaan, dit is echt een grappige taal, het is een soort van afrikaans-engels, stamt uit de tijd van slavernij. Opvallend was ook dat iedereen in de taxi je de eerlijke prijs verteld, die elke burger betaald. In Freetown merk je wel dat er wat meer westerse invloeden zijn, het is een land met ongeveer de helft christenen en de helft is moslim. Dit is
Zaterdag zijn we een universiteit wezen bezichtigen, wat op 1 van de vele heuvels ligt. Het zag er erg oud uit, maar het werd wel echt gebruikt. Daarna zijn we naar een apenreservaat gegaan, waar we 2 uur te vroeg voor de rondleiding waren, dus hebben we eerst bij een mooi stuwmeer in de buurt gerelaxt. Het einde van deze dag hebben we afgesloten in een restaurant met onze 2 gidsen van het schip: Akbar en Papany.
Zondag: om 5:30 werden we weer door de pastor opgehaald om terug naar Conakry te gaan. Dit keer hebben we er 8u over gedaan. De wegen in Sierra Leone zijn duidelijk beter dan in Conakry. Sowieso leek het voor mij of Freetown iets meer ontwikkeld is dan Conakry, maar niet iedereen was het daarmee eens. Freetown is meer een stad stad en ook mooi gelegen in de heuvels aan zee.
Helaas aangekomen bij Conakry bleek het verkeer dramatisch te zijn, we hebben er ongeveer 2 uur over gedaan om bij het schip te komen vanaf het begin van de stad… enorm veel zondagsrijders ;-) Maar voor de rest was het echt een mooie en gezellige rit! We zijn veel controleposten gepasseerd en hebben een aantal jongens werk aan de weg zien doen. Zij wilden voor een gedicht gat in de weg geld proberen te vangen, spanden daarvoor een touw over de weg. Onze chauffeur wilde hier niet aan meewerken en reed met vol gas erop af, zodat de jongens het touw wel naar beneden moesten doen…onze chauffeur vond dat deze ontstond uit luiheid, want ze bleven gewoon op 1 plek.
Ziekenhuiswerk
De afgelopen ander halve maand heb ik op het werk hier nieuwe taken erbij gekregen. Ik werd namelijk vanaf november ook ingezet als charge nurse. Dit hield in dat ik meer organisatorische taken kreeg, zoals het toewijzen van patiënten aan verpleegkundigen, overleg met andere disciplines, up to date houden van de werkbriefjes, lopen van de visites met artsen en rapporteren hiervan. Verder ben je als charge nurse het aanspreek punt voor allerlei zaken. Ik vond het erg leuk om dit te doen, want het is ook veel ‘probleemoplossen’. Ik werd bijvoorbeeld soms door de bewakers bij de ingang
van het schip geld, met de vraag of een bezoeker binnen mocht komen. Dan moest ik dit gaan verifiëren. En patiënten die worden ontslagen en dan op het laatste moment vertellen dat ze wel erg ver weg wonen om naar huis te gaan. Vervolgens moest ik gaan uitzoeken of er echt geen andere mogelijkheid was om de patiënt naar huis te krijgen, in samenwerking natuurlijk met de verpleegkundige die voor de patiënt zorgt. Gelukkig werden deze diensten ook afgewisseld met diensten als een ‘gewoon’ verpleegkundige, want als charge nurse had je geen eigen toegewezen patiënten en dat zou ik wel erg gaan missen.
Deze taken heb ik erbij gedaan op de afdeling waar ik de afgelopen maanden stond, maar de komende anderhalve maand, sta ik op de afdeling waar max fax patiënten liggen. Hier zal ik alleen als verpleegkundige aan het werk gaan en niet als charge nurse, wat ik wel prima vind, want daar liggen toch de meer complexere mensen en heb ik nog niet genoeg kennis om collega’s te kunnen supervisoren.
Nog even uitleg over max fax patiënten, bij deze patiënten worden gezichtsoperaties gedaan, bijvoorbeeld vanwege een goedaardig gezwel of gespleten lip/gehemelte. Hier komen ook wat meer verpleegtechnische handelingen voor, zoals wondzorg, geven van sondevoeding, vernevelen en zorg dragen voor patiënten met drains.
Kerst en oud en nieuw op het schip waren erg anders dan thuis. Met kerst werd het hele schip versierd, dit zorgde er wel wat meer voor dat ik ernaar toe ging leven, maar toch bleef het raar dat er geen sneeuw viel.
Oud en nieuw heb ik gevierd met een aantal verpleegkundigen door uit eten te gaan. Toen we daarna op het schip aankwamen was het eigenlijk heel stil, veel mensen gingen toch van boord en mochten later thuis zijn dan de normale ‘curfew’ (dat betekend dat je voor half 11 binnen moet zijn). Ik was zelf ook nog erg moe van de reis van de vorige dag, dus ben heel ongezellig rond 1 uur al naar bed gegaan. Beetje anders dan verwacht was deze oud en nieuw. Wel was het ongelofelijk gezellig nog even voor twaalf op de afdeling waar de VVF patiënten (lady’s) liggen. Zij maakten even een goed feestje door lekker te dansen ;-)
Ik ben ontzettend blij dat ik 2012 hier in Conakry heb mogen afsluiten, met zoveel nieuwe ervaringen en mensen die ik heb leren kennen!!!
-
01 Januari 2013 - 15:18
Irene Westendorp:
Wat een aparte dingen zeg daar, met dat touw over de weg! Crazy! -
01 Januari 2013 - 15:18
Irene Westendorp:
Oeps, van nettie, op jou account per ongeluk..
-
01 Januari 2013 - 18:14
Marike:
Hoi Irene, goed om weer wat van je belevenissen te lezen.
heel veel zegen voor jou gewenst voor het nieuwe jaar,
groetjes vanuit Nijkerk -
01 Januari 2013 - 18:40
Willy (en Harm):
Hoi Irene,
Wat een heerlijk uitgebreid verslag van al je belevenissen. Tjonge, zo beleef je nog eens wat, maar wel fijn dat je die 5 dagen wat meer van Afrika hebt kunnen zien.
Succes weer met je werkzaamheden. Volgende keer reageer ik wat langer.
Voor nu: een gezegend en gezond en liefdevol 2013 toegewenst.
groetjes, Willy -
01 Januari 2013 - 21:39
Hanny:
Ha lieve Irene,
Erg leuk om te lezen hoe het met je gaat!
Ben benieuwd of je weer kunt wennen, hier.....
Maar....sneeuw hebben wij ook niet gehad :)
Het lijkt herfstvakantie ipv Kerstvakantie....
Geen bounty eilandjes...:(
Morgen naar Antwerpen met mn mannen, zin in!
Verder alles zijn gangetje,
Tot gauw!!
Maar eerst: de allerbeste wensen voor het nieuwe Jaar!!
liefs Hanny -
01 Januari 2013 - 21:41
Hanny:
ps je ziet er goed uit! -
01 Januari 2013 - 22:46
Wilma Post:
Hoi Irene, veel heil en Zegen voor het jaar 2013 toegewenst. We zijn vanmiddag bij opa en oma geweest en hebben daar je broer Peter en schoonzus Debora nog gesproken; was erg leuk even.
Alles nog goed daar? Je ziet er goed uit op de foto. Groetjes van ons allemaal en hopelijk tot gauw!
Oom Klaas en tante Wilma en de kinderen. -
03 Januari 2013 - 14:07
Ingrid:
hoi irene,
De beste wensen ook voor jou. Leuk je gehele onderneming zo te kunnen volgen :)
Ziet er allemaal erg mooi en leuk uit zo; ik zal je niet meer zien op de werkvloer, heb per 01-02 een nieuwe baan als doktersass.in een praktijk, daar kan ik me meer richten op de zorg voor de patienten, waar mn hart ligt.
Nog heel veel plezier in de laatste maand.
groetjes Ingrid (kliniek secr). -
03 Januari 2013 - 16:48
Tante Gerda:
Hoi Ireen,een gezegend 2013 gewenst.Wat heb je veel gezien en meegemaakt,soms best heftig lijkt mij.Je doet zo wel veel ervaringen op als coordinerende nurse.Ik wacht nog steeds op een foto van jou in Afrikaanse dracht,van je stofje.Het ga je goed,veel liefs tante Gerda en Richard.Hopen je spoedig terug te zien. -
03 Januari 2013 - 19:22
Henriëtte:
Wat een leuk verhaal weer! Top zeg dat je ook nog als charge nurse aan de slag mocht!
Heftig ook wel allemaal, zo anders dan in Nederland.
Ook nog de beste wensen! Heel veel plezier en succes nog!
Liefs! -
03 Januari 2013 - 22:11
Frank En Ida:
Hallo Irene,
Allereerst een heel gezegend jaar gewenst.
Fijn om zo te lezen van je avontren. Nog een hele fijne tijd .
Groetjes van Frank en Ida -
04 Januari 2013 - 20:07
Arnoud En Alja:
Ha Irene,
Wat heb je het jaar 2012 spetterend afgesloten: even vakantie!! Goed te lezen dat het goed gaat met je, dat je zoveel mooi werk doet en dan ook vrij kunt zijn om een paas dagen ergens anders heen te gaan. Wat zal dat wennen zijn om op al die manieren te moeten reizen, hier gaat het wat sneller- zijn we ook sneller geïrriteerd als we een aansluiting missen of als het ons te lang duurt :-).
En alles op het schip gaat in het engels, dus ook het charge nurse zijn. Poeh, ik heb al moeite genoeg om een gesprekje te voeren met een patiënt uit het buitenland. Leuk voor je dat je dit erbij mocht doen.
En dan nu de laatste weken nog zorg geven aan patiënten. Jij kunt gaan aftellen..., maar uit je verhalen lees ik nog steeds enthousiasme...gelukkig!! (Kom je eigenlijk wel terug?)
Ik kijk er naar uit om je persoonlijke verhalen te horen, maar zo via deze site hebben we je werk ook goed kunnen volgen en daar heb ik van genoten.
Sterkte maar weer hoor!! Nog veel plezier met je collega's en de mensen voor wie je mag zorgen.
Op mijn werk beginnen verkoudheidsklachten de kop op te steken, misschien blijf jij er ver van?
We blijven bidden om Vaders bescherming en kracht voor je werk. Geniet nog maar!!
Tot ziens!!
Hartelijke groetjes van ons allemaal,
Arnoud en Alja, Laurens en Steven -
06 Januari 2013 - 22:57
Debs:
Ha lieve meid
Eindelijk even tijd om je de beste wensen te wensen :) Wat een heerlijk verhaal weer! En ook super om je op de tv voorbij te zien komen!! Dat maakte het voor mij veel beter te begrijpen waar je nu zit en wat je nu precies doet. Indrukwekkend, elke keer dat je iets schrijft, maar ook om het te zien dus.
Wij zijn na 2 wkn Nld weer terug in Londen, morgen allebei weer aan het werk.. zal wel ff wennen zijn (ik heb 3 wkn vakantie gehad..)
Nou meid fijne week!! God bless
Debs xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
