Nieuwe ziekenhuiservaringen!

Beste lezers,

Zo het zal jullie verassen, ongeveer een week na mijn vorige blog, weer eentje J Ik heb al weer veel nieuwe dingen meegemaakt en nu vooral op werk gebied. Ik bedacht me dat het goed is voor mezelf om dit op te schrijven, maar ook interessant voor jullie natuurlijk ;-)

Deze week ben ik begonnen met werken op de afdeling waar vooral operaties worden gedaan in het gezicht. Dan moet je denken aan verwijdering van goedaardige tumoren, kinderen en volwassenen met gespleten lip/gehemelte. De afdeling heeft 15 bedden, na jah soms meer, omdat er dan ook caregivers onder de bedden logeren. Ik kon lekker inkomen, doordat ik 5 dagdiensten achter mekaar had, dit was echt goed. Een dagdienst hier op het schip begint om 7u en eindigt om half 4, na jah, eigenlijk om half 3, omdat we dan als dagdienst vpk mee gaan met de patiënten naar het deck en daar lekker chillen en spellen doen ;-) Is altijd een leuke afsluiter van de dag! Vandaag zagen de patiënten een aantal duikers van het schip, vanuit het water weer het schip op komen. Zij hadden alle rommel vlakbij de motor weggehaald, zodat alle apparatuur goed blijft werken. Als de rommel in het water te veel word, merken we dat in de airconditioning, dan word het lekker warm…Een leuk cadeautje meegenomen, kleine krabbetjes J

De eerste dag van deze week werken was nog aardig rustig, maar gedurende de week werd het steeds drukker en deze vrijdag had ik 5 patiënten, waarvan 3 pre op, en 2 post op. 1 patiëntje van 3 jaar oud, ze had een gezwel in haar nek, na ok een drain en weigerde haar medicijnen in te nemen. Wilde ook niet echt eten, geen borstvoeding en geen aanvullende voeding, geprobeerd uit te vogelen waar het door kwam, het leek niet vanwege pijn te zijn. Al m’n tools uit de kast gehaald om toch de medicijnen te kunnen geven: pop proberen laten drinken, maar jah, het wilde helaas niet werken. Verder een jongen van 15 jaar met een gespleten lip en gehemelte, waarvoor ik een aantal dagen gezorgd heb.

Wat ik aan verpleegtechnische handelingen te doen had is op zich niet heel veel, maar doordat het allemaal nieuw en anders is dan in NL kost het toch energie ;-) Deze patiënt had bijvoorbeeld een neusmaagsonde, ‘trompet’ in zijn

ene neusgat om de luchtweg goed open te houden, waarvoor hij ook moest vernevelen. Verder houd het in medicijnen delen, instructies geven, observeren en rapporteren en de patiënt bevestiging en aandacht geven ;-). En nog twee pre op kinderen die voor een cataract operatie gingen. Voor een ok hoef ik op zich niet zoveel te doen als verpleegkundige, maar omdat deze operaties vrij kort waren, kreeg ik ze bijna alle drie ook dezelfde dag terug en dat was wel even hectisch ;-)

Op de ic, wat aan deze afdeling vast zit, lagen deze week 2 patiënten. 1 was een oudere dame, die eerder nog een ongelofelijk grote tumor in haar gezicht had, die ook de luchtweg bedreigde. Zij heeft een zware operatie gehad, ontzettend veel bloed verloren. Lab is hiervoor druk in de weer geweest, want ze had B+, wat een bloedgroep is die niet vaak voorkomt. Sinds vandaag ligt zij weer op de afdeling. Deze week bedacht ik me weer hoe bijzonder het eigenlijk is dat hier op het schip zelfs een ic is en we dat stuk zorg dus ook kunnen bieden. De tweede patiënt die na ok op de ic kwam te liggen was een meisje van 15 jaar die ook een enorme tumor in het gezicht heeft, waardoor haar neus helemaal is vervormd, haar ene oog bijna niet meer te zien is en ze altijd vliegen in haar omgeving heeft…vreselijk. In het begin toen ze op de afdeling kwam, zat ze altijd met een doek over de helft van haar gezicht (tumor), maar na een tijdje liet ze dit af. Zij moet waarschijnlijk meerdere operaties ondergaan, om het gezicht weer in een normale ‘vorm’ te krijgen en omdat ze in de buurt van haar ogen, tegen de hersenen aan, nog meer goedaardig tumor weefsel hebben gevonden, wat ze niet in een keer weg konden halen. Dit meisje werd vandaag tijdens de dagdienst in eens niet goed, een soort epileptische aanval. Gelukkig waren er op onze afdeling op dat moment ook een aantal vpk met behoorlijk wat ervaring. Ik had voorgesteld om snel naar de apotheek te lopen om een medicijn tegen epilepsie te halen. Ik dacht dat ik de naam goed had verstaan van mijn collega, kom ik daar aan, zit de apotheker me zo aan te kijken, van waar heb je het over…hmm…ik dus maar weer snel terug en het op laten schrijven, bleek dat ik het wel bij het rechte eind had, maar jah door de uitspraak dacht hij dus niet aan hetzelfde. Grr, dan is het engels echt frustrerend. Gelukkig hadden ze het medicijn niet direct nodig, maar meer uit voorzorg, maar toch…

Een jochie wat ik midazolam als voorafje aan de operatie had gegeven (zodat hij al een beetje slaperig zou worden), was eerst heel verlegen, maar na dit medicijn niet meer…waardoor ik even met hem kon spelen J

Nou dit was het denk ik voor het grootste deel wel even. Ik vond het echt super leuk om te horen dat sommige van jullie in de gelegenheid zijn geweest om de uitzending van de belgische tv over Mercy Ships te bekijken. (uitzending van 3 en 4 januari van Ter Zake, Canvas, elke aflevering duurt ong. 8 min, start vanaf ong. de 32e min.)

Als je het nog niet hebt gezien, kan ik het zeker aanraden, want na dit filmpje en al mijn verhalen weet ik zeker dat je hier ook wilt werken ;-)

Mijn volgende blog zal ongeveer eind deze maand zijn en dat is denk ik ook de laatste vanuit Guinee, want halverwege februari kom ik alweer terug naar NL. Ik wilde het niet, maar anderen zijn voor me begonnen met aftellen ;-)

Groetjes Irene