Blog 4
Blijf op de hoogte en volg Irene
27 Oktober 2012 | Guinea, Conakry
Afgelopen weken lekker kunnen werken op de afdeling. Soms worden we tussen afdelingen uitgewisseld, afhankelijk van hoeveel patiënten er in het weekend blijven liggen op een afdeling. Zo kwam het voor dat ik op de D ward moest werken in een weekend, waar plastische patiënten liggen.
Hier een man verzorgt die een operatie in zijn gezicht had ondergaan, waarbij hij een ´flap´ kreeg, hierbij slaan ze als het ware een stuk huid terug om een gat mee op te vullen. Dit was best een interessante casus.
De zondag op de afdeling werken is altijd wel bijzonder, omdat we dan ´kerkje spelen´. Mensen van het patiënt life team (counselen patiënten) komen dan op de afdeling om samen te zingen een korte overdenking te houden en te bidden. Veel patiënten doen hieraan mee en regelmatig word er op z’n afrikaans gedanst J
Er word vanuit Mercy Ships veel georganiseerd, op het schip kun je als je wil elke avond druk zijn met van alles en nog wat, maar ook buiten het schip. Bijvoorbeeld het bezoeken van kindertehuizen, gevangenissen, zondags naar lokale kerken gaan.
En afgelopen week ben ik met een groep naar een plaats geweest, waar veel mensen met een lichamelijke handicap als het ware in een klein dorpje met elkaar samen leven. We hebben met deze mensen muziek gemaakt, gedanst, handklapspellen met de kinderen gedaan en allemaal in het donker, dat gaf een special effect ;-) Sommige kinderen probeerden mij hun handklapspellen te leren, maar dit bleek ingewikkelder dan het leek.
Afgelopen maandag heb ik een dagje met de verpleegkundigen van de outpatiënts meegelopen. Dit is eigenlijk de polikliniek. Hier komen patiënten na een operatie voor check ups en wondverzorging.
Deze polikliniek bevind zich direct buiten het schip in een grote tent, waarnaast ook een tent staat voor nieuwe opnames en revalidatie. Ook patiënten vanuit het HOPE center komen hier, wat voor veel bekende gezichten zorgde, erg leuk! Helaas was bij een patiënt van het HOPE center te zien dat zijn pin in zijn pols bijna door zijn huid heen kwam, dus hij moet opnieuw worden geopereerd. En vervolgens in maart nog een keer aan zijn andere arm. Das wel sneu voor hem. Maar toen ik hem afgelopen week, aan het begin van mijn nachtdiensten zag, vloog hij op me af om me een knuffel te geven, dus hij lijkt het niet heel erg te vinden J
Toen we van de week door de stad liepen, liepen we langs een man, die op de grond lag en het leek net of hij niet meer leefde. Toen we wat beter keken, bleek dat hij toch nog leefde. We waren allemaal erg geschokt deze man hier zo te zien liggen, zonder dat ook maar iemand hem leek op te merken. Toen we daar zo even stonden, zei een voorbijganger “this is Africa”. Deze opmerking zorgde wel voor frustratie, misschien ook wel boosheid, omdat ik denk, jah ook al is dit afrika, dan nog kun je toch op de een of andere manier deze man onderdak bieden, zodat hij in elk geval niet in zijn eentje dood hoeft te gaan. Maar jah, dit is waarschijnlijk een beetje te snel geoordeeld. Maar goed, het heeft ons allemaal wel erg geraakt. We hebben nog geprobeerd mogelijkheden te zoeken om deze man naar een ziekenhuis te brengen, maar dat is erg ingewikkeld hier, omdat je dan voor elke behandeling die hij krijgt moet betalen. Nou zou je denken, waarom niet…nou jah, ik weet ook niet waarom maar dit hebben we toch niet gedaan. Gelukkig konden we deze man wel wat brood, rijst en water geven.
Om toch even wat vrolijker mijn blog te beëindigen wil ik jullie meenemen op een tripje naar een heerlijk tropisch eiland hier vlak voor de kust van Conakry.
Zaterdag ochtend half 9 vertrokken we met een groep van ong. 20 in een gemotoriseerde boot naar het eiland Rome, ongeveer een uur varen. Dit eiland is niet zo groot, maar heeft wel een heerlijk strand. Het water had een heerlijke temperatuur en lekker hoge golven. Nog even over het eilandje
heen gelopen, waarbij we ook door een dorpje kwamen en het bleek wasdag te zijn, want overal hing de was buiten te drogen, leuk gezicht J
Ik hoop dat ik jullie nieuwsgierigheid weer een beetje heb kunnen verminderen met dit verhaal!
Tot de volgende keer!
Groetjes Irene
Hier een man verzorgt die een operatie in zijn gezicht had ondergaan, waarbij hij een ´flap´ kreeg, hierbij slaan ze als het ware een stuk huid terug om een gat mee op te vullen. Dit was best een interessante casus.
De zondag op de afdeling werken is altijd wel bijzonder, omdat we dan ´kerkje spelen´. Mensen van het patiënt life team (counselen patiënten) komen dan op de afdeling om samen te zingen een korte overdenking te houden en te bidden. Veel patiënten doen hieraan mee en regelmatig word er op z’n afrikaans gedanst J
Er word vanuit Mercy Ships veel georganiseerd, op het schip kun je als je wil elke avond druk zijn met van alles en nog wat, maar ook buiten het schip. Bijvoorbeeld het bezoeken van kindertehuizen, gevangenissen, zondags naar lokale kerken gaan.
En afgelopen week ben ik met een groep naar een plaats geweest, waar veel mensen met een lichamelijke handicap als het ware in een klein dorpje met elkaar samen leven. We hebben met deze mensen muziek gemaakt, gedanst, handklapspellen met de kinderen gedaan en allemaal in het donker, dat gaf een special effect ;-) Sommige kinderen probeerden mij hun handklapspellen te leren, maar dit bleek ingewikkelder dan het leek.
Afgelopen maandag heb ik een dagje met de verpleegkundigen van de outpatiënts meegelopen. Dit is eigenlijk de polikliniek. Hier komen patiënten na een operatie voor check ups en wondverzorging.
Deze polikliniek bevind zich direct buiten het schip in een grote tent, waarnaast ook een tent staat voor nieuwe opnames en revalidatie. Ook patiënten vanuit het HOPE center komen hier, wat voor veel bekende gezichten zorgde, erg leuk! Helaas was bij een patiënt van het HOPE center te zien dat zijn pin in zijn pols bijna door zijn huid heen kwam, dus hij moet opnieuw worden geopereerd. En vervolgens in maart nog een keer aan zijn andere arm. Das wel sneu voor hem. Maar toen ik hem afgelopen week, aan het begin van mijn nachtdiensten zag, vloog hij op me af om me een knuffel te geven, dus hij lijkt het niet heel erg te vinden J
Toen we van de week door de stad liepen, liepen we langs een man, die op de grond lag en het leek net of hij niet meer leefde. Toen we wat beter keken, bleek dat hij toch nog leefde. We waren allemaal erg geschokt deze man hier zo te zien liggen, zonder dat ook maar iemand hem leek op te merken. Toen we daar zo even stonden, zei een voorbijganger “this is Africa”. Deze opmerking zorgde wel voor frustratie, misschien ook wel boosheid, omdat ik denk, jah ook al is dit afrika, dan nog kun je toch op de een of andere manier deze man onderdak bieden, zodat hij in elk geval niet in zijn eentje dood hoeft te gaan. Maar jah, dit is waarschijnlijk een beetje te snel geoordeeld. Maar goed, het heeft ons allemaal wel erg geraakt. We hebben nog geprobeerd mogelijkheden te zoeken om deze man naar een ziekenhuis te brengen, maar dat is erg ingewikkeld hier, omdat je dan voor elke behandeling die hij krijgt moet betalen. Nou zou je denken, waarom niet…nou jah, ik weet ook niet waarom maar dit hebben we toch niet gedaan. Gelukkig konden we deze man wel wat brood, rijst en water geven.
Om toch even wat vrolijker mijn blog te beëindigen wil ik jullie meenemen op een tripje naar een heerlijk tropisch eiland hier vlak voor de kust van Conakry.
Zaterdag ochtend half 9 vertrokken we met een groep van ong. 20 in een gemotoriseerde boot naar het eiland Rome, ongeveer een uur varen. Dit eiland is niet zo groot, maar heeft wel een heerlijk strand. Het water had een heerlijke temperatuur en lekker hoge golven. Nog even over het eilandje
heen gelopen, waarbij we ook door een dorpje kwamen en het bleek wasdag te zijn, want overal hing de was buiten te drogen, leuk gezicht J
Ik hoop dat ik jullie nieuwsgierigheid weer een beetje heb kunnen verminderen met dit verhaal!
Tot de volgende keer!
Groetjes Irene
-
28 Oktober 2012 - 09:43
Rianne Heijtink:
Hoi Irene,
Fijn dat je afgelopen weken lekker hebt kunnen werken. Zo te horen geeft het voldoening. Ik lees geen verontrustende berichten over jou, dus volgens mij gaat het met jou ook goed.
Fijn dat je moeilijke situaties kunt delen met anderen en dat je er niet alleen mee rond loopt.
De nieuwsgierigheid blijft natuurlijk, ben ook erg benieuwd naar je foto's als je over een tijd weer terug bent en live verslag kunt doen!
Werkse deze week
Groetjes, Rianne -
28 Oktober 2012 - 14:24
Wilma:
Hoi Irene,
Je kunt na die tijd wel een boek gaan schrijven over je belevenissen daar!
Dat ene verhaal wat je schrijft over die man die op de grond lag doet me denken aan het verhaal over de barmhartige Samaritaan; wel triest eigenlijk.
Je hebt ook mooie foto's gemaakt.
Veel succes weer, groetjes tante Wilma -
29 Oktober 2012 - 10:06
Henriëtte:
Hoi Irene,
Indrukwekkend allemaal zeg! Dat op z'n Afrikaans dansen zou ik ook wel eens willen zien!
Handklapspelletjes kunnen idd best moeilijk zijn!
Wat heerlijk lijkt me dat als iemand gewoon zo blij is dat hij je om de hals vliegt, dan krijg je echt iets terug van het werk dat je doet.
In ieder geval heb je hem wel eten kunnen geven, want ja, als je de een gaat helpen, dan kom je er de volgende dag weer een tegen en dan kun je die niet ook helpen. Maar lastig blijft het natuurlijk wel.
Lekker dat je af en toe ook eventjes weg kunt. Geniet er weer van en succes met alles!
Ben toch nog steeds wel benieuwd, maar ja, de rest komt wel als je weer terug bent.
Liefs Henriëtte -
29 Oktober 2012 - 10:06
Henriëtte:
Hoi Irene,
Indrukwekkend allemaal zeg! Dat op z'n Afrikaans dansen zou ik ook wel eens willen zien!
Handklapspelletjes kunnen idd best moeilijk zijn!
Wat heerlijk lijkt me dat als iemand gewoon zo blij is dat hij je om de hals vliegt, dan krijg je echt iets terug van het werk dat je doet.
In ieder geval heb je hem wel eten kunnen geven, want ja, als je de een gaat helpen, dan kom je er de volgende dag weer een tegen en dan kun je die niet ook helpen. Maar lastig blijft het natuurlijk wel.
Lekker dat je af en toe ook eventjes weg kunt. Geniet er weer van en succes met alles!
Ben toch nog steeds wel benieuwd, maar ja, de rest komt wel als je weer terug bent.
Liefs Henriëtte -
31 Oktober 2012 - 10:11
Dieneke:
Ha meis, wat gezellig te horen wat je buiten je werk om doet! Heel mooi dat je zo ook van de cultuur kunt genieten en met elkaar tripjes kan doen.
Dat verhaal van die man is minder, maar wat die voorbijganger zei is deels wel waar. Ik heb het in Ethiopie ook meegemaakt, toen wisten we ook niet wat we moesten doen. Later kwamen we er weer langs en toen zagen we mannen met een brancard dus konden we het loslaten. Maar ik begrijp je goed, het brand op je netvlies.
Ik zie weer uit naar je volgende blog:)
Liefs Dieneke -
01 November 2012 - 19:59
Wies:
Hoi Irene,
Leuk en fijn voor mij om zo nog een beetje van het schip mee te krijgen.
Voor jou nog een hele goede tijd gewenst en ik leef met je mee.
Liefs Wies -
02 November 2012 - 19:18
Harm & Willy (Nijkerk):
Hoi Irene,
Inmiddels zijn wij weer terug uit Zuid Afrika, waar we een mooi vrijwilligersproject hebben gehad. Veel kunnen doen, maar toch iets minder contact met de lokale bevolking dan vorig jaar en dat was wel jammer.
Zie www.hopeinsa.nl/reisverslag voor verhalen en foto's (als je zin en tijd hebt).
Als we zo jou verhalen lezen, dan zien we veel herkenbaars maar ook merken we dat jij het voordeel hebt dat je veel langer ter plekke bent en zo nog een beter beeld krijgt van de leefsituatie en uiteindelijk langer voor de mensen wat kunt betekenen. Tegelijkertijd kunnen we ons voorstellen dat je soms ook even een uitstapje naar NL zou willen maken of went de Afrikaanse leefstijl snel?
Hoe dan ook: geniet nog van de tijd daar, van de mensen die je ontmoet, van het werk dat je voor ze mag doen en we zien al weer uit naar je volgende blog!
Hartelijke groet,
Harm & Willy
-
05 November 2012 - 19:07
Linda:
heej irene,
wat fijn om te lezen en te zien dat het goed met je gaat en dat het goed bevalt!
wat een avontuur!
geniet er van!
groetjes wouter linda en boaz -
07 November 2012 - 18:16
Rebekka:
Gaaf Ireen!! Super om je verhalen te lezen!!
Ik ga je deze week ff terug mailen met mijn avonturen hier in Nederland, haha!
Maar die zijn helaas niet zo spectaculair als bij jou...
Liefs, Rebek -
09 November 2012 - 15:14
Hillian:
Ha Irene,
Wat ben je alweer een tijd weg. Ik mis je hier soms wel in nl!Fijn om een kijkje te hebben in je leven daar! Mooi wat je daar kunt betekenen en hoe de mensen daar ook in t leve kunnen staan (die omhelzing). Maat wat een contrasten dan soms ook..
Succes met je werkzaamheden en geniet van Afrika.
Lieve groetjes, hillian -
15 November 2012 - 13:27
Arnoud En Alja Bolt:
Hoi Irene,
Wat beleef je veel en wat een tegenstellingen met Nederland: in een tent nazorg bieden, betalen als je iemand wilt laten opnemen... Uit je verhalen spreekt bewogenheid met de mensen daar. Ik las net een stukje in een blad van de EO over het schip en daar stonden ook foto's bij van mensen met hun aandoeningen. Wat zie je veel en wat mag je veel betekenen voor deze mensen.
Sterkte weer de komende tijd om je werk met een glimlach te kunnen doen, vanuit Gods Liefde.
Zet 'em op en weet dat er voor jou (en vele anderen) gebeden wordt.
Hartelijke groetjes, Arnoud en Alja, Laurens en Steven
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
